تفسیر انواع نماد ازدواج و عروسی

ازدواج نمادی از اتحاد عمیق و تشکیل زندگی جدید بین زن و مرد است. این نمادها معمولاً شامل حلقه عروسی، پیوند دست‌ها و حضور بچه‌های کوچک دور عروس هستند. کودکان به‌عنوان نماد آینده و امید به نسل‌های آینده در نظر گرفته می‌شوند، در حالی که پرت کردن دانه برنج و نقل و نبات نمادی از باروری است. حتی کیک عروسی نیز به‌عنوان نماد باروری و خوشبختی شناخته می‌شود، هرچند که غذا به‌طور کلی به‌عنوان نماد جنسی در مراسم‌های عروسی استفاده می‌شود.

رسم شکستن شیشه یا اشیای کوچک دیگر نیز معنای نمادین دارد و به‌عنوان نشانه‌ای از نهایی شدن ازدواج تلقی می‌شود.

سنت کیک عروسی

سنت کیک عروسی به دوران روم باستان برمی‌گردد، زمانی که کیک را به امید خوشبختی بر سر عروس قرار می‌دادند. کیک عروسی نماد ثروت و باروری است و خوردن از آن خوش شانسی می‌آورد. این کیک باید از مواد باکیفیت تهیه شود تا نمایانگر ازدواجی طولانی، پربار و شاد باشد. عروس معمولاً اولین برش کیک را برای خوشبختی و ثروت در ازدواج انجام می‌دهد و امروزه داماد نیز در این کار او را همراهی می‌کند تا نشان دهد که ثروت و دارایی‌ها را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند.

یکی از سنت‌های قدیمی این است که عروس یک تکه از کیک عروسی را کنار می‌گذارد تا نشان دهد که شوهرش همیشه وفادار خواهد ماند. همچنین، بخشی از کیک برای استفاده در مراسم غسل کنار گذاشته می‌شود که به اعتقاد قدیمی‌ها، نشانه‌ای از تضمین بچه‌های آینده است.

زنان مجرد نیز باید تکه‌ای از کیک عروسی را با خود ببرند و زیر بالش خود قرار دهند تا در خواب بتوانند شوهر آینده خود را ببینند.

لباس عروسی

در میان لوازم و تجهیزات عروسی، لباس عروس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تاریخ لباس عروسی به مصر باستان برمی‌گردد، جایی که عروس‌ها لباس‌های ابریشمی تنگی می‌پوشیدند که بدن آن‌ها را به نمایش می‌گذاشت. به مرور زمان، لایه‌های بیشتری به لباس عروس اضافه شد.

ملکه ویکتوریا با انتخاب لباس سفید، سنتی را شکست که تا آن زمان، عروس‌های سلطنتی لباس‌های نقره‌ای می‌پوشیدند. پس از او، لباس سفید به نمادی از عفت و پاکدامنی تبدیل شد.

امروزه عروس‌ها می‌توانند هر رنگی را که دوست دارند انتخاب کنند، و اگر رنگ انتخابی با سلیقه و شخصیت آن‌ها سازگار باشد، حس بهتری خواهند داشت.

بسیاری از عروس‌ها یک سکه در کفش چپ خود قرار می‌دهند تا به خوشبختی در ازدواج خود ایمان داشته باشند.

چیزهای دیگر در لباس عروسی:

• چیز قدیمی: می‌تواند متعلق به زنی پیر باشد که ازدواج موفقی داشته است. این اعتقاد بر این است که جادو برای زن بیوه کار نمی‌کند و بخش‌هایی از خوشبختی او به عروس جدید منتقل می‌شود.
• چیز جدید: معمولاً به لباس عروسی مربوط می‌شود، اما می‌تواند هر چیز جدیدی باشد.
• چیز عاریه‌ای: معمولاً یک قطعه گرانبها است که از خانواده قرض گرفته می‌شود. این جسم طلایی نماد خورشید و منبع زندگی است و پوشیدن آن به معنای اتحاد بین خورشید و عروس است.
• چیز آبی: نماد احترام به ماه است که محافظ تمام زنان است.

خرافات دیگری نیز درباره لباس عروسی وجود دارد؛ به‌عنوان مثال، عروس نباید لباس عروسی خود را خود بدوزد، قبل از روز عروسی لباس عروسی را نپوشد و یا قبل از رفتن به کلیسا در آینه نگاه کند.

تور روی صورت عروس

در مورد منشأ و مفهوم تور عروس، چندین نظریه وجود دارد. یکی از باورهای رایج این است که تور زیبایی عروس را می‌پوشاند تا از دزدیده شدن آن توسط ارواح جلوگیری کند و تا زمانی که مراسم ازدواج به پایان نرسد، نباید برداشته شود.

برخی معتقدند که تور، عروس را از چشم بد که ممکن است به ازدواج آسیب برساند، محافظت می‌کند.

تور ممکن است از فرهنگ‌های شرقی نشأت گرفته باشد، جایی که مردان قبل از ازدواج اجازه ندارند به صورت عروس نگاه کنند. در برخی باورها، تور نشانه اطاعت و تسلیم عروس نسبت به شوهرش است، در حالی که دیگران آن را نشانه مخالفت با شوهر می‌دانند.

در مصر باستان و یونان، از چتر عروس برای محافظت از عروس و داماد در برابر چشم بد استفاده می‌شد و ممکن است تور عروس از این رسم سرچشمه گرفته باشد.

با وجود تغییرات در باورها و فرهنگ‌ها، تور عروسی همچنان محبوب است و بسیاری از عروس‌ها آن را در مراسم خود می‌پوشند. این یکی از نمونه‌های جادوی تقلید است که به زیبایی‌های سنتی مراسم عروسی افزوده می‌شود.

دسته گل عروس

گل‌ها به‌عنوان نماد باروری و لذت از عشق در نظر گرفته می‌شوند، به همین دلیل دسته گل عروس نماد شادی و باروری است. باور بر این است که روبان‌های دور دسته گل، خوشبختی و خوش‌شانسی را به ارمغان می‌آورند و گره‌های انتهایی آن‌ها به‌عنوان نماد عشق و وحدت به حساب می‌آیند. پرتاب دسته گل عروس نیز به‌عنوان یک سنت جدید شناخته می‌شود که باور بر این است که فردی که آن را بگیرد، عروس بعدی خواهد بود.

گل یقه

گل یقه یا گل سینه، گل یا دسته‌گلی کوچک است که بر روی سوراخ دکمه یا یقه نصب می‌شود. در ابتدا، این گل‌ها به مهمانان داده می‌شدند تا برای آن‌ها خوش‌شانسی به ارمغان بیاورند.

حلقه ازدواج

حلقه ازدواج نماد اتحاد، ابدیت و تکامل است و هیچ آغاز و پایانی ندارد. منشأ آن مشخص نیست، اما در مصر باستان، زنان متأهل دستبندهای سبز به مچ خود می‌بستند تا نشان‌دهنده ازدواج و حمایت شوهرشان باشد.

رومیان حلقه‌هایی از فلزات گرانبها مانند طلا، نقره و پلاتینیوم معرفی کردند که نشان‌دهنده ازدواج و اعتماد مرد به زن بود. حلقه‌های ازدواج در دوران‌های مختلف بر روی انگشت‌های متفاوتی پوشیده می‌شدند. در یونان باستان، معمولاً انگشت اشاره و در هند انگشت شست استفاده می‌شد.

در طول زمان، انگشت چهارم به‌عنوان انگشت مناسب برای حلقه پذیرفته شد، که این باور به مصر باستان برمی‌گردد. آن‌ها معتقد بودند که ورید این انگشت به‌طور مستقیم به قلب متصل است و با قرار دادن حلقه در این انگشت، عشق به‌طور کامل مهر و موم می‌شود و هرگز نمی‌تواند فرار کند.

رسم عبور کیک از حلقه

در دوران ویکتوریایی، رسم بر این بود که ساقدوش عروس یک تکه کیک را نه بار از میان حلقه عبور دهد. این عمل به معنای این بود که او در طی یک سال همسرش را خواهد یافت و با او ازدواج خواهد کرد.

پرتاب برنج

پرتاب برنج یک سنت باستانی است که احتمالاً از شرق سرچشمه گرفته، جایی که برنج نماد باروری، رفاه و سلامتی است. پرتاب برنج به‌عنوان راهی برای آرزوی این ویژگی‌ها شناخته می‌شود.

در روم باستان، بر روی سر عروس شیرینی و آجیل می‌ریختند. انگلوساکسون‌ها نیز گندم و جو را روی کف کلیسا می‌پاشیدند تا عروس بر روی آن قدم بگذارد.

یک نظریه دیگر این است که ارواح شیطانی به عروسی جذب می‌شوند و به دلیل حسادت و گرسنگی، برنج را می‌خورند تا از عروس دور بمانند.

ماه عسل

اصطلاح “ماه عسل” ریشه در آلمان باستان دارد و به نوشیدن شراب عسلی به مدت یک ماه پس از عروسی اشاره دارد. گفته می‌شود آتیلا هون در ماه عسلش به اندازه‌ای از این شراب نوشید که جان خود را از دست داد.

سنت ماه عسل به زمان‌هایی برمی‌گردد که داماد به زور عروس را به دست می‌آورد و او را از چشم بستگانش که به دنبال او بودند، پنهان می‌کرد.

حمل عروس در آستانه

ریشه‌های این رسم به‌طور دقیق مشخص نیست، اما احتمالاً به مراسم باستانی ازدواج با اسیران مربوط می‌شود. همچنین ممکن است این عمل به‌عنوان یک نماد از جلوگیری از لغزش عروس در آستانه در نظر گرفته شده باشد، که به اشتباه تفسیر شده است.

نعل اسب

نعل اسب به‌عنوان یک طلسم محافظ در برابر چشم بد شناخته می‌شود. این سنت احتمالاً به دلیل این است که نعل از اسب محافظت می‌کند و همچنین شکل هلالی آن یادآور ماه است که نمادگرایی آن را تقویت می‌کند.

نعل‌های اسب می‌توانند به دو شکل آویزان شوند: رو به بالا یا رو به پایین. نعل رو به بالا انرژی‌های مردانه را جذب می‌کند، در حالی که نعل رو به پایین انرژی‌های زنانه را به همراه دارد.