شعر کارت عروسی از حافظ

اگر از طرفداران ادبیات پارسی باشید و میخواهید شعرهای عاشقانه ی شعرای بزرگ ایرانی همچون حافظ، مولانا، سعدی، خیام و…. را در آستانه مراسم عروسی به همسر خود تقدیم کنید تالار کده بهترین پیشنهاد را برای شما دارد. اگر سورپرایز را در تغییرات جزئی و کوچک می بینید و برای اینکه خاص و منحصربفرد باشید می توانید از شعر حافظ برای کارت عروسی خود استفاده کنید.

شاید برای همه شما هم اتفاق افتاده باشد که وقتی کارت دعوت عروسی برایتان ارسال می شود بدون اینکه کارت را دیده باشید و با توجه به پیش زمینه ای که دارید شعر کارت عروسی را حفظ باشید!!! اگر از کارت هایی با شعرهای پیشفرض خسته شدید و به دنبال یک نوآوری و تغییر خلاقانه هستید میتوانید از اشعار عاشقانه حافظ برای کارت عروسی استفاده کنید

قبل از پرداختن به اشعار زیبای حافظ برای کارت دعوت عروسی اگر تمایل دارید تا متن های خاص و یونیک برای کارت خود انتخاب کنید پیشنها می کنیم از صفحه ی ” بهترین متن های کارت عروسی 1402  ” دیدن کنید

اشعار عاشقانه حافظ برای کارت عروسی

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

***

در آرزوی بوس و کنارت مردم
وز حسرت لعل آبدارت مردم

قصه نکنم دراز کوتاه کنم
بازآ بازآ کز انتظارت مردم

***

ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند
دولت احمدی و معجزه سبحانی

جلوه بخت تو دل می‌برد از شاه و گدا
چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی

***

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

***

هوا خواه توام جانا و می دانم که می دانی
که هم نادیده می دانی و هم ننوشته می خوانی

***

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

***

جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم در نیامد ما را

***

من که از آتش دل چون خم می در جوشم

مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

قصد جان است طمع در لب جانان کردن

تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم

***

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود

نرگس او که طبیب دل بیمار من است

آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت

یار شیرین سخن نادره گفتار من است

***

شاهدان گر دلبری زین سان کنند

زاهدان را رخنه در ایمان کنند

هر کجا ان شاخ نرگس بشکفد

گلرخانش دیده نرگسدان کنند

***

میان مهربانان کی توان گفت

که یار ما چنین گفت و چنان کرد

عدو با جان حافظ آن نکردی

که تیر چشم آن ابروکمان کرد

***

ای که از کوچه معشوقه ما می‌گذری

بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

***

از دست رفته بود وجود ضعــیف من

صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد

حافظ نهاد نیک تو کامــت برآورد

جان‌ها فدای مردم نیـــکونهاد باد

***

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

***

***

در هجــر تو گر چشم مرا آب روان است

گو خون جگـــر ریز که معذور نماندست

حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده

ماتـــم زده را داعیه ســـور نماندست

***

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

***

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود
پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

***

جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

***

به یاد چشم تو خود را خراب خواهم ساخت

***

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است
چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

***

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی

شد که باز آید و جاوید گرفتار بماند

***

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

***

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

***

الا ای آهوی وحشی کجایی

مرا با توست چندین آشنایی

***

دو تنها و دو سرگردان دو بیکس

دد و دامت کمین از پیش و از پس

بیا تا حال یکدیگر بدانیم

مراد هم بجوییم ار توانیم

***

ز تاب آتش سودای عشقش

به سان دیگ دایم میزنم جوش

چو پیراهن شوم آسوده خاطر

گرش همچون قبا گیرم در آغوش

اگر پوسیده گردد استخوانم

نگردد مهرت از جانم فراموش

***

یا رب اندر دل آن خسرو شیرین انداز

که به رحمت گذری بر سر فرهاد کند

***

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس

که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد

که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس